เมื่อเราจ่ายเงินให้แพทย์ พยาบาล นักวิทยาศาสตร์ วิศวกร ครู และอาจารย์ น้อยกว่าเด็กที่เรียนหกเกรดถึงเก้าสิบห้าเท่า ซึ่งบังเอิญได้รับเลือกเป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติเพียงเพราะเขาหรือเธอมาจากชนเผ่าที่เป็นที่นิยมหรือชื่นชอบในตัวเขา หรือเขตชนเผ่าของเธอ เรากำลังพูดกับลูก ๆ ของเราว่าไม่เป็นไรหรือดีกว่าที่จะเป็นลูกไล่ทางการเมืองของชนเผ่าและไม่ได้รับการศึกษามากกว่าที่จะศึกษา STEM ในโลกที่เปลี่ยนแปลงซึ่งเทคโนโลยีติดตามอย่างรวดเร็ว
ในประเทศที่พัฒนา
แล้วหลายๆ ประเทศ การเป็นผู้ร่างกฎหมายเป็นงานที่สมัครใจ ในบางรัฐของสหรัฐอเมริกา รวมถึงรัฐเท็กซัส การเป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติถือเป็นการรับใช้ชาติ มันไม่ใช่อาชีพ ดังนั้นฝ่ายนิติบัญญัติจึงได้รับเบี้ยเลี้ยงเล็กน้อยเท่านั้น และไม่ได้รับเช็คจ่ายก้อนใหญ่
เนื่องจากเราให้เงินก้อนโตแก่ฝ่ายนิติบัญญัติและความมั่งคั่งที่ไม่จำเป็น หลายคนในแอฟริกา โดยเฉพาะไลบีเรีย จึงคิดและเชื่อว่าพวกเขาเทียบเท่าหรือดีกว่านักวิทยาศาสตร์ด้านประสาท นอกจากนี้ยังเป็นเหตุผลหนึ่งที่ผู้ร่างกฎหมายบางคนมีส่วนร่วมในพิธีกรรมเพื่อให้อยู่ในตำแหน่ง
ลองนึกภาพการสังหารตามพิธีกรรมจำนวนนับไม่ถ้วนที่เกิดขึ้นในไลบีเรียในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา เพื่ออะไร? ทำไมทั้งหมดนี้? หากผู้ร่างกฎหมายได้รับค่าจ้างน้อยลง เราจะมีคนอยากเป็นครู แพทย์ พยาบาล วิศวกร ผู้ประกอบการ และเกษตรกรมากกว่าการทำพิธีกรรมเพื่อเป็นผู้ร่างกฎหมาย
ในสหรัฐอเมริกา แคนาดา อิสราเอล และหลายประเทศที่มีโครงการที่เป็นประโยชน์และช่วยให้ชีวิตของประชาชนของพวกเขาง่ายขึ้น ผู้นำและพลเมืองจะคิดการใหญ่และการกระทำที่ยิ่งใหญ่
และเมื่อผู้นำคิดและทำการใหญ่ พวกเขาจะไม่ทำตัวไร้ความรับผิดชอบ ไร้เดียงสา หรือใช้คำพูดที่ขาดความยั้งคิด เช่น “พวกเราฝ่ายนิติบัญญัติต้องการเงินเดือนมากกว่านี้ (นอกเหนือจากเงินฟรี 12,000 เหรียญสหรัฐต่อเดือน) เพราะเราต้องดูแลผู้มีสิทธิเลือกตั้งของเราที่ ขอเงินเรา” ฝ่ายนิติบัญญัติไม่ใช่องค์กรพัฒนาเอกชน การให้ความช่วยเหลือไม่ใช่เหตุผลที่ประชาชนจะได้รับเลือกเป็น ส.ว. หรือผู้แทนราษฎร
บทบาทของฝ่ายนิติบัญญัติ
เหนือสิ่งอื่นใด คือ ออกกฎหมายและสนับสนุนนโยบายสาธารณะและการดำเนินการที่สร้างงานให้กับผู้มีสิทธิเลือกตั้งได้ทำงาน ได้รับค่าจ้างที่ดี และปรับปรุงสภาพความเป็นอยู่เพื่อไม่ให้กลายเป็นขอทาน ดังนั้น ไลบีเรียจะ ไม่ต้องพึ่งพาความช่วยเหลือจากต่างประเทศอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
รองประธานาธิบดี Joseph Nyumah Boakai จากฝ่ายบริหารของพรรค Unity Party กล่าวเมื่อไม่นานมานี้ว่าไลบีเรียไม่ต้องการความช่วยเหลือจากต่างประเทศ เขาพูดถูกและถูกต้อง นั่นเป็นสัญญาณของการคิดการใหญ่ ทำตัวฉลาด และมีความรับผิดชอบในฐานะผู้นำ มันบอกฉันว่ารองประธานาธิบดีผู้มีเกียรตินั้นจริงจังและพร้อมสำหรับไลบีเรียที่เป็นอิสระ นั่นคือสิ่งที่เป็นผู้นำ
นอกจากนี้ยังหมายความว่าเขาได้รับประสบการณ์ที่สำคัญหลังจาก 30 กว่าปีในฐานะข้าราชการที่ดี การพึ่งพาความช่วยเหลือจากต่างประเทศไม่เพียงก่อให้เกิดการทุจริตเท่านั้น แต่ยังทำให้เราต้องพึ่งพาอาศัยและเกียจคร้านในฐานะประเทศชาติและประชาชน และนั่นคือเหตุผลที่เรานำเข้าแม้กระทั่งสิ่งต่างๆ เช่น ข้าวและพริกไทย
ฉันปรบมือให้รองประธานในการดำเนินการนี้ แต่ลองเดาดูสิ มีคน (ชาวไลบีเรีย) วิจารณ์เขาเพราะเขาคิดว่าไลบีเรียแก่เกินไปที่จะเป็นประเทศขอทาน เพราะเขาเชื่อว่าเราต้องเปลี่ยนแปลงและดีขึ้น
Credit : เว็บตรง แตกง่าย
